“၂၀၁၂ ဒိုင္ယာရီထဲက ငါ့အပိုင္းအစေတြ”

ကိုယ္မပိုင္တဲ့ အခန္းထဲက
ကိုယ္ပိုင္အရႈပ္အေထြး အေဟာင္းအေဆြးေတြရဲ့ၾကားမွာ
ေခါင္းမေအးႏုိင္တဲ့ ငါ့စီးပြားေရးက ေခၽြးထြက္ေနၿပီး
မေၿပာင္းေသးတဲ့ အေဝးႏုိင္ငံေရးက ေအးစက္ေနတယ္…

အိပ္ေရးပ်က္ေနတဲ့ အေတြးထပ္ခိုးေပၚမွာ
ကိုယ္မပိုင္တဲ့ ဇယားေတြကမိုးရြာၿပီး ဗြက္ရႈပ္ေနေတာ့
ဘုရားတရားလည္း မလုပ္ၿဖစ္ခဲ့ပါဘူး…

က်န္းမာေရးအေၾကာင္းကို ေခါင္းထဲကထုတ္ၿပီး
မေသရုံထမင္းတလုပ္ႏွစ္လုပ္ေတာ့ ဟုတ္ဟုတ္မဟုတ္ဟုတ္စားၿဖစ္ေနတယ္…

တခါတခါ လူသူရူးေတြရဲ့ ၿမွားပစ္ခ်က္ေတြေၾကာင့္
လူမႈေရးက ဘယ္ဘက္ရင္အံုေဘးကို ေဆာင့္ေဆာင့္ၿပီးေအာင့္တယ္….

ေစာင့္သိရမယ့္တရားနဲ႔ စကားေတြကို ေမ့ထားတတ္တဲ့အသိုင္းအဝိုင္းၾကားမွာ
ငါ့ဒႆနေတြက အရင္ထက္ပိုခါးလာသလို
မလိုအပ္တဲ့ အမွတ္တရေတြက တႏွစ္ထက္တႏွစ္ပိုမ်ားလာၾကတယ္…..

ဒီလိုပါပဲ
အိမ္ေထာင္ေရးခန္းဆီးစက နားလည္မႈခ်ဳပ္ရုိးစုတ္လာေတာ့
ဘာလုပ္လုပ္ ကံမေကာင္းသလို
ရုပ္ဆင္းအဂါၤကလည္း သံေခ်ာင္းလိုမာလာတယ္..

ဒီလိုေန႔ေတြမွာ..
ဧည့္သည္ဆန္တဲ့ ေလေၿပညင္းတခ်ိဳ႕တေလကေတာင္
ငါ့အခန္းၿပတင္းကို ေကြ႔ေရွာင္လို႔ မေတြ႔ေအာင္ေနၾကၿပီး
အမနာပသတင္းေတြကေတာ့ ငါ့ေန႔ေတြကို အေမွာင္ခ်ထားၾကတယ္…

အဲသလို…….
ေနရင္း ထိုင္ရင္း ေၾကကြဲရင္း ေသခဲရင္းနဲ႔ပဲ
ကဗ်ာဆန္တဲ့ ၿမန္မာဟန္ေတြနဲ႔ ေဝးရာအရပ္မွာ
ကဗ်ာမဆန္တဲ့ ေဟာဒီလိုေန႔ရက္ေတြနဲ႔
ကမၻာကို ဘယ္ေလာက္ၾကာၾကာ ေပြ႕ဖက္ထားရဦးမွာလဲကြယ္……။               ။