Wednesday, November 28, 2007

ခရီးမ်ားအဆံုးထိ
ဒီလမ္းကိုငါတို႔ကမွေရြးၿပီးေဖာက္ခဲ့တာမဟုတ္သလို
ငါတို႔ခ်ည္းေရြးေလ်ာက္ခဲ့ၾကတာလည္းမဟုတ္ပါဘူး
ဒီလမ္းကၾကမ္းတယ္......
ဒီလမ္းမွာပန္းမပြင့္ဘူး....
ႏွစ္သစ္ကူးပြဲေတာ္ေတြအတြက္အခ်ိန္မရွိခဲ့ဘူး....
ႏွစ္ဦးသေဘာတူေလ်ာက္လွမ္းခဲ့ၾကတဲ့ဒီလမ္းမွာ
ဘာမ်ားကြဲလြဲစရာရွိခဲ့ၾကလို႔လဲ
ခရီးအစပထမကိုၿပန္လွည့္ၾကည့္လိုက္
ဗိုက္ေမွာက္ေရေသာက္အမိုးတခုတည္းရဲ.ေအာက္မွာ
မင္း..နဲ႔..ငါ
အဓိကေတြအတြက္ သာမညေတြကိုေမ့ပစ္ႏိူင္ခဲ့ၾကတယ္......
ခရီးၾကမ္းၾကီးတခုတည္းမွာ မင္း..ရယ္..ငါ
ေတာင္ေတြကိုအတူတက္ရင္း ထမင္းအခါခါငတ္ခဲ့
ေတာေတြကိုအထပ္ထပ္ၿဖတ္ရင္းေသြးေသာက္ေရာင္းရင္းၿဖစ္ခဲ့
ေခ်ာင္းအထပ္ထပ္ေက်ာ္ရင္းေတြ႔ရာအပင္ေၿခရင္းေၿခအတူဆင္းခဲ့ၾက
အကာလညယံေတြမွာခြပ္ေဒါင္းေတးေတြကိုဆိုၿငီးခဲ့ၾက
ၿပီးေတာ့..အေမ့အေၾကာင္းေတြကိုလုယက္ၿပီးေၿပာၾက
မာတာမိခင္နဲ႔ၿငိမ္းခ်မ္းေရးမိခင္အေၾကာင္းေတြကိုေပါ့......
ငါတို႔ရဲ.ခရီးလမ္းတေလ်ာက္မွာအားေပးခဲ့ၾကတဲ့
ရြာစဥ္တန္းတေလ်ာက္ကတတိယအေမေတြရဲ.အသံ
ေမြးစားမိဘေတြရဲ.အားေပးစကား
ထိုင္းၿမန္မာနယ္စပ္နားကစစ္ေဘးသင့္ေနၾကတဲ့ၿပည္သူ႔အသံ
မင္းမွတ္မိဟန္တူပါရဲ.
ငါလည္းေမ့ေလမယ္မထင္နဲ႔.......
တကယ္ေတာ့၁၉ႏွစ္ဆိုတဲ့သက္တမ္းမွာ
ငါတို႔လမ္းေတြမညီညာခဲ့ဘူး
မေၿဖာင့္ၿဖဴးခဲ့ၾကဘူး..
တခ်ိဳ.ေၿငွာင့္ဆူးခဲ့ၾကသလို
တခ်ိဳ.အခ်ိဳသပ္ခံရင္းရန္သူ႔ပစ္ကြင္းထဲကိုအမိအရဝင္ခဲ့ၾက
တခ်ိဳ.ေသေကာင္ေပါင္းလဲဒဏ္ရာေတြကိုရင္မွာပိုက္ရင္းစစ္တလင္းထဲမွာ
ငါကိုယ္တိုင္ကေတာ့တတိယႏုိင္ငံတႏိူင္ငံမွာ
ေဝဒနာတနင့္တပိုးတပိုးကိုထမ္းပိုးရင္းအမ်က္ေဒါသေတြကိုအေတာမသတ္ႏူိင္ေသးတဲ့
အနားမညီတဲ့ခ်ိန္ခြင္လွ်ာတခုေပၚမွာ..
အၾကိမ္ဖန္မ်ားစြာအလဲထိုးခံခဲ့ရ
ဒဏ္ရာေတြနဲ႔ေနသားက်ေနခဲ့ရ
လၿပည့္မွန္းလကြယ္မွန္းမသိတဲ့ညေတြကိုၿဖတ္ေက်ာ္ခဲ့ရ
ဘယ္လိုမွေနသားက်မလာခဲ့တဲ့လူ႔ပတ္ဝန္းက်င္တခုထဲမွာ.....
ဒီလိုနဲ႔..စိတ္ဓာတ္ၿမွင့္တင္ေရးပန္းခ်ီကားတခ်ပ္
၂၀၀၇ရဲ.စက္တင္ဘာမွာ..
မ်ိဳးဆက္သစ္ေတြရဲ့ေသြးစက္ေတြနဲ႔စုတ္ခ်က္တင္
ငါတို႔အထြတ္အၿမတ္ထားတဲ့သံဃာေတြရဲ.အၾကမ္းမဖက္ေရးစိတ္ဓာတ္ေတြနဲ႔ေရးဖြဲ႔ရင္း
ေနာက္ထပ္ခရီးၿပင္းတခုကိုခ်ီတက္ဖို႔ရာအတြက္
မၿပီးဆံုးေသးတဲ့ငါတို႔ရဲ့ခရီးၾကမ္းၾကီးကိုဆက္လက္ေလွ်ာက္လွမ္းဖို႔ရာအတြက္
ႏူိင္ငံတကာရဲ့ဖန္သားၿပင္မ်က္ႏွာစာေတြေပၚမွာ
အသက္ဝင္လာခဲ့ၾကေလတယ္....
သူတို႔တေတြကဒီလမ္းကိုပန္းၾကဲၿ႔ပီးေဖာက္ခဲ့ၾကတာမဟုတ္ဘူး
ဟိုးအေဝးကမီးမထြန္းႏူိင္ေသးတဲ့မင္းတို႔ငါတို႔ရဲ့အေမ့အိမ္ေတြအတြက္
မနက္စာဘယ္မွာရွာရမွန္းမသိႏူိင္တဲ့မင္းတို႔ငါတို႔ရဲ့ညီီညီမေတြအတြက္
လမ္းမေပၚကိုထြက္ၿပီးအေသခံရင္း
လူ႔အခြင့္အေရးလမ္းစတခုကိုအသက္နဲ႔အရင္းၿပဳၿပီး
မီးထြန္းၿပသခဲ့ၾကတာၿဖစ္တယ္......
ဒီလမ္းဟာၾကမ္းမယ္
ဒီလမ္းမွာပန္းမပြင့္ဘူး
ဒါေပမယ့္ကူးၿဖတ္ရဲဖို႔လိုတယ္
ခံႏူိင္ရည္ရွိဖို႔လိုသလိုေပးဆပ္ရဲဖို႔လည္းလိုတယ္
ၿပီးေတာ့အၿမင့္ကိုတက္သြားၿပီးတဲ့အခါတိုင္း
မိမိေၿခလွမ္းေတြကိုၿပန္ငံု႔ၾကည့္တတ္ဖို႔လိုအပ္သလို
ေအာက္ဆံုးထစ္ကလူကလည္းအခ်ိန္မေရြး
ပခံုးထမ္းတင္ေပးဖို႔ဝန္မေလးသင့္ဘူး......။

ေဆာင္းယြန္းလ





4 comments:

Kaung Kin Ko said...

"ဒီလိုနဲ႔..စိတ္ဓာတ္ၿမွင့္တင္ေရးပန္းခ်ီကားတခ်ပ္
၂၀၀၇ရဲ.စက္တင္ဘာမွာ..
မ်ိဳးဆက္သစ္ေတြရဲ့ေသြးစက္ေတြနဲ႔စုတ္ခ်က္တင္
ငါတို႔အထြတ္အၿမတ္ထားတဲ့သံဃာေတြရဲ.အၾကမ္းမဖက္ေရးစိတ္ဓာတ္ေတြနဲ႔ေရးဖြဲ႔ရင္း"

ေျပာင္ေျမာက္ျပီး အသက္ပါတဲ့ အေရးအဖြဲ ့ပါဗ်ာ။

Kaung Kin Ko said...

"ခံႏူိင္ရည္ရွိဖို႔လိုသလိုေပးဆပ္ရဲဖို႔လည္းလိုတယ္
ၿပီးေတာ့အၿမင့္ကိုတက္သြားၿပီးတဲ့အခါတိုင္း
မိမိေၿခလွမ္းေတြကိုၿပန္ငံု႔ၾကည့္တတ္ဖို႔လိုအပ္သလို
ေအာက္ဆံုးထစ္ကလူကလည္းအခ်ိန္မေရြး
ပခံုးထမ္းတင္ေပးဖို႔ဝန္မေလးသင့္ဘူး"

ကဗ်ာရဲ ့နိဂံုးက သတိေပးသံျဖစ္သလို အေတြးအေခၚလဲပါတယ္ဗ်ာ။ အေပၚကလူ နဲ ့ေအာက္ကလူ အေပးအယူမွ်ဖို ့အေရးၾကီးတာကို မီးေမာင္းထုိးျပသလို ခံစားရပါတယ္။

Mintasay said...

ကၽြန္ေတာ္လည္းပုခံုးသားေကာင္းတယ္ဗ်....အရမ္းကိုၿပီးၿပည့္စံုတဲ့ကဗ်ာတစ္ပုဒ္ပါ

Chaos said...

တကယ္ေတာ႔
အားလံုးရဲ႔တူညီမႈတစ္ခုကေတာ႔
စည္းလံုးေနျခင္းပဲေနာ္
ငါတို႔ စည္းလံုးေနသမွ်
ငါတို႔ အရွံဳးကို ငါတို႔ ျပန္လွန္ႏိုင္မွာပဲ