”အၿမဲသစ္ေနတဲ့ အေဟာင္းဆံုး…ကဗ်ာတစ္ပုဒ္”
မေန႔က ငါနဲ႔
ဒီကေန႔ ငါ
ငါနဲ႔ ငါ့ရဲ့ တိုက္ပြဲ
က်ားနဲ႔ဆင္ လယ္ၿပင္မွာႏႊဲလို႔ေကာင္းဆဲ…
မေန႔တုန္းက ငါက
ငါ့ ယုတၱိေဗဒထဲက
ငါ့ ဆင္ေၿခကို
ငါ့ဖာသာ ၿပန္ရွက္ေနမိသလို
ဒီေန႔ ငါကလည္း
ငါ့ ဘာသာေဗဒထဲက
ငါ့ သတ္ပံုကို
ငါကိုယ္တိုင္ မယံုႏူိင္ေသးဘူး…
လူဟာ..
မိမိရဲ့ ေပါ့ဆမႈကို
မိမိကိုယ္တိုင္ ေဖာ့ေတြးတတ္တဲ့
သတၱဝါ တစ္ေကာင္ေပပဲလား!
အဲဒီလို….
အေခါက္ေခါက္ အခါခါ စဥ္းစားေနမိတဲ့.
အၾကိမ္ၾကိမ္ အဖန္ဖန္ေပါင္းမ်ားစြာ
ပစကၡ အေၿခအေနမွာ
အႏွစ္၄၀ၾကာၿပီ…
ဒီလိုနဲ႔…
နံရံေပၚက ေန႔စြဲေတြ
ေဒါင့္တန္းဆြဲဆြဲၿပီး
ပစ္စလက္ခက္ ခုန္ဆင္းသြားေနၾက
အဲဒီအထဲမွာ
ဂုဏ္ယူေလာက္စရာ
ေၿပာစမွတ္ၿပဳစရာ
တစ္ခုတစ္ေလေလာက္ ပါသြားရင္ပဲ
သူရဲေကာင္းလိုလို ဘာလိုလို….
တကယ္ဆို
ငါက ပိုက္တန္းလန္းနဲ႔
ခြဲစိတ္ခန္းထဲက ထြက္လာခဲ့တဲ့
ေမ့ေဆးရွိန္မၿပယ္ လူမမာတစ္ေကာင္ရယ္ပါ…
ငါဘာေကာင္လဲ
ငါနဲ႔ငါ မသဲကြဲခင္တုန္းကေတာ့
ငါက မာနအၾကီးသား
စားစရာ မရွိတာေတာင္မွ
ၾကံဖန္ၿပီး ေလ်ာ္စရာရွာခဲ့တဲ့ ေကာင္ေပါ့…
ငါ့အထင္နဲ႔ ငါေတာ့
လွတပတ ေခတ္ထဲမွာ
ေနခဲ့ရဖူးသလိုပါဘဲ
ဒါကလည္း ေနသာတုန္းခဏ
ေခတ္က ငါ့ကို ၿပခဲ့တဲ့
မ်က္လွည့္ၿပကြက္ တစ္ကြက္ပါပဲ….
တစ္ေန႔ဆိုတဲ့ ေန႔တစ္ေန႔မွာ
ေခတ္ကို ငါက ရွာေဖြမေတြ႔ခင္
ငါ့ကို ေခတ္က ရွာေဖြေတြ႔ရွိခဲ့တယ္
ေခတ္က ငါ့ကို သင္ေပးခဲ့တဲ့ ပညာေတြနဲ႔
ငါက အလွအပေတြကို
ရူးသြပ္ခဲ့ေပမယ့္
ခူးဆြတ္ခြင့္ေတာ့ မရခဲ့ပါဘူး…
ဒါေၾကာင့္ ငါက
အလွအပေတြကို ခ်စ္တတ္ခဲ့သလို
အဲဒီ အလွအပေတြကိုပဲ
မုန္းလည္း မုန္းတတ္ခဲ့ပါတယ္…
ဒါေပမယ့္.
ေသခ်ာတာ တစ္ခုကေတာ့
ငါက အေရာင္ေၿပာင္းတတ္တဲ့
ပုတ္သင္ညိဳတစ္ေကာင္ မဟုတ္ခဲ့သလို
ေၿမြတစ္ေကာင္လိုလည္း
အေရခြံ မလဲတတ္ခဲ့ပါဘူး….
ငါ့ကမ္းနဖူးမွာ ကပ္တဲ့
ေလွတစ္စင္းကိုေတာင္မွ
သီခ်င္းဆိုၿပရုံကလြဲလို႔
ေလွာ္ခတ္ဖို႔ မၾကိဳးစားခဲ့မိတာလည္း ငါပဲ…
ငါက…
က်ားတစ္ေကာင္မဟုတ္ခဲ့သလို
သိုးတစ္ေကာင္လည္း မဟုတ္ခဲ့ပါဘူး
ေၿမေခြးတစ္ေကာင္ မၿဖစ္ဖို႔ေတာ့
ငါ့ကိုယ္ငါ က်င့္ၾကံေနထိုင္ခဲ့ပါတယ္…
မေန႔ကထက္ ပိုၿပီးေရွးက်တဲ့
ငါ့ရဲ့ ေတာၾကီးမ်က္မည္းထဲက
ေန႔ရက္ေတြကို
ငါ့ရဲ့ အသက္ထက္ပိုၿပီး
ခံုမင္ေနမိတာဟာ
အတိတ္ကို လြမ္းဆြတ္ေနတာပါလို႔
ငါ့ကို ဘယ္သူေၿပာမလဲ
ငါ့ရဲ့..တသီးပုဂၢလ ခံစားမႈကို
ငါ့ထက္ပိုၿပီး ဘယ္သူသိႏူိင္မွာမို႔လဲ…
ငါက
ရုိင္းရုိင္းစိုင္းစိုင္း ယဥ္ေက်းေနရတာထက္
ယဥ္ယဥ္ေက်းေက်းနဲ႔ ရုိင္းစိုင္းေနရတာကို
ပိုၿပီးတန္ဖိုးထားတတ္ခဲ့သူ တစ္ေယာက္ပါ
ယဥ္ယဥ္ေက်းေက်းနဲ႔ ယဥ္ေက်းရမယ့္
အခ်ိန္ေတြ ရွိလာခဲ့ရင္ေတာ့
အတိုင္းထက္ အလြန္ပဲေပါ့…
ငါက
ငါ့အသက္လို ခ်စ္တဲ့
ငါ့ကိုယ္ငါထက္ ပိုၿပီးတန္ဖိုးထားတဲ့
တစ္ခုတည္းေသာ အမိုးေအာက္မွာ
ငါ့အတၱကို ေခါက္သိမ္းၿပီး
ပရကို တန္ဖိုးအၾကီးဆံုး အခ်ိန္ေတြနဲ႔လဲယူ
အၿမင့္မားဆံုး အလံတစ္ခုကိုလႊင့္ထူဖို႔လည္း
ၾကိဳးစားခဲ့ဖူးပါတယ္….
ဘယ္သူ ဘယ္ဝါေၾကာင့္
ဘာေၾကာင့္ ညာေၾကာင့္ဆိုတဲ့
ဆင္ေၿခေတြနဲ႔
ကိုယ့္ကိုယ္ကို လွည့္စားေနရတာဟာ
သိပ္ၿပီး ပင္ပမ္းစရာေကာင္းတဲ့
အေပါစား ေလ့က်င့္ခန္း တစ္ခုပါပဲ…
ဒါေၾကာင့္…ငါ
ငါေရးတဲ့ ကဗ်ာကို
ငါကိုယ္တိုင္ ၿပန္ဖတ္ၾကည့္ဖို႔
ငါကိုယ္တိုင္ ၿပန္ဖတ္ၾကည့္ခ်င္လို႔
ဒီေန႔..ဒီကဗ်ာကို ေရးတယ္….
ဒါေပမယ့္..ဒီကဗ်ာက
ငါ့အိပ္မက္ထဲက ကဗ်ာပဲၿဖစ္တယ္
လက္ေတြ႔ ကဗ်ာတစ္ပုဒ္ကေတာ့
အဆံုးမသတ္ရေသးတဲ့ ကဗ်ာတစ္ပုဒ္ပါ
အဲဒီကဗ်ာအတြက္ေတာ့
ငါ့လက္ေတြ အေနတဲ့အတြက္
ငါ့ရင္ဘတ္ၾကီး နာလို႔မဆံုးေတာ့ဘူး
ဟုတ္တယ္…
ငါဖတ္ခ်င္တဲ့ ကဗ်ာကို
ငါကိုယ္တိုင္ မေရးႏူိင္တဲ့အတြက္သာ
ငါ..ရင္နာေနရတာပါ…။
လမ်းကလေးရေ
4 weeks ago
20 comments:
အကိုႀကီး...
ညီမေတာ္က အခ်ဥ္ေပါက္တဲ့ ရူးေၾကာင္ေၾကာင္ေတြေရးလို႔....
အကိုေတာ္က...
((ဆင္ေၿခေတြနဲ႔
ကိုယ့္ကိုယ္ကို လွည့္စားေနရတာဟာ
သိပ္ၿပီး ပင္ပမ္းစရာေကာင္းတဲ့
အေပါစား ေလ့က်င့္ခန္း တစ္ခုပါပဲ…)) ..တဲ့လား..!!
မေရးႏိုင္ေပလို႔ဘဲေနာ္..
ေရးမ်ားေရးႏိုင္ရင္ေတာ့ ဖတ္သူရူးမွာ..
ေၾသာ္.. ေကာင္းေလစြ.. :D
ခင္မင္တဲ့....
ေအး ...ကခ်င္ႀကီးလဲ ေမွာ္မၿပီးလို႔ ကဗ်ာ မေရးတတ္ကာ ရင္နာေနတဲ႔ ေကာင္ ...ဒါေပမဲ႔ ကဗ်ာကို ရင္ခ်င္းထပ္လို႔ ေကာင္...အဲဒီလိုေကာင္
အစ္ကိုဖတ္ခ်င္ေနတဲ႔ကဗ်ာတစ္ပုဒ္ကို
လူတိုင္းလိုလိုကလည္း ဖတ္ခ်င္ေနၾကပါတယ္အစ္ကို ...
အိပ္မက္ထဲကကဗ်ာ
ေဝးကြာၿခင္းေတြနီးစပ္လို႔
အၿပီးသတ္႐ွင္သန္ပါေစသား.......။။။
ေကာင္းေသာေန႔ပါကိုေဆာင္းယြန္းေရ ......
အစ္ကို ကိုယ္တိုင္ဖတ္ခ်င္တဲ့ ကဗ်ာေလးကို အတူတူခံစားပီး ဖတ္သြားတယ္ေနာ္၊ရင္ကို ထိမွန္သြားတဲ့ ကဗ်ာတစ္ပုဒ္ပါ႐ွင္
ငါ့ကမ္းနဖူးမွာ ကပ္တဲ့
ေလွတစ္စင္းကိုေတာင္မွ
သီခ်င္းဆိုၿပရုံကလြဲလို႔
ေလွာ္ခတ္ဖို႔ မၾကိဳးစားခဲ့မိတာလည္း ငါပဲ…
ကဗ်ာေလးေကာင္းလိုက္တာဗ်ာ။ အေပၚက အပိုဒ္ေလး အၾကိဳက္ဆံုးပဲ အစ္ကုိရာ။
ကဗ်ာ လာဖတ္သြားပါတယ္ဗ်ာ :)
အကုိ႕ကဗ်ာထဲမွာ သစ္လြင္မွဳေတြ အမ်ားၾကီးပါ ပါတယ္။
ထိမိတဲ့ ကဗ်ာတပုဒ္ပါ။ ေကာင္းတယ္ အကုိ။
ငါနဲ႕ငါ တိုက္ပြဲ ဆင္ေနတာ ဖတ္သြားပါ တယ္ ကိုေဆာင္းယြန္း တင္စားခ်က္ေလး ေတြကေတာ့ လက္ဖ်ားခါ တယ္..။
:)
ေကာင္းလိုက္တာ.. ကိုယ္တိုင္ရဲ႕ကဗ်ာေလးအျပီးသတ္ႏိုင္ပါေစ...
ေကာင္းတယ္အစ္ကို...
တစ္ပုဒ္လုပ္လံုးကို ငါခ်င္းထပ္ေနျပီး..
ေၾကးခြံတက္ေနတဲ့ အတၱေတြအေၾကာင္း
ေရးခ်ထားတာ..
အႏွစ္၄၀ၾကာၿပီ…
လက္ေတြ႕ကဗ်ာကေတာ့ မျပီးေသး..
ကၽြန္ေတာ္ကေတာ့ အႏွစ္သံုးဆယ္ၾကာျပီ..
လက္ေတြ႕ကဗ်ာကို ရွာေနဆဲပဲ
ေကာင္းေသာကဗ်ာေတြ ဆက္ေရးႏိုင္ပါေစဗ်ာ..
ခင္မင္စြာ..
လင္းဒီပ
အစ္ကိုုေရ ကဗ်ာေကာင္းတယ္လိုု႕ပဲေျပာပရေစဗ်ာ..
မိုုးၾကယ္
အစ္ကိုုေရ ကဗ်ာေကာင္းတယ္လိုု႕ပဲေျပာပရေစဗ်ာ..
မိုုးၾကယ္
ကိုယ့္ကိုကိုယ္ ျပန္ရွာေဖြထားတဲ့ ကဗ်ာရွည္ ေကာင္းတယ္ဗ်ာ။ ကိုေဆာင္ ေရးအားလည္း အရမ္းေကာင္းတယ္။ ခံစားရတာေတြ မ်ားေနတယ္ထင္ပ။ အားေပးလွ်က္ပါ။
ငါနဲ႔ ငါ ရန္ျဖစ္ထားတဲ့ကဗ်ာပဲ
ျပန္လည္ရင္ၾကားေစ့ႏိုင္ပါေစဗ်ာ... ကဗ်ာေကာင္းတယ္..
တခ်ိဳ႕ ကဗ်ာေတြ က ကိုယ္ေရးတဲ့ခ်င္ အခ်ိန္ ေကာက္ေရးဘို႕ ..
ဖန္တီးလို႕ မရဘူး..ကိုေဆာင္းယြန္းေရ...
က်မ အထင္..ကိုယ့္ကိုကိုယ္ ဘာလဲ လို႕ သိသူ တစ္ေယာက္ အတြက္ေတာ့ ...........
......
ငါက
ငါ့အသက္လို ခ်စ္တဲ့
ငါ့ကိုယ္ငါထက္ ပိုၿပီးတန္ဖိုးထားတဲ့
တစ္ခုတည္းေသာ အမိုးေအာက္မွာ
ငါ့အတၱကို ေခါက္သိမ္းၿပီး
ပရကို တန္ဖိုးအၾကီးဆံုး အခ်ိန္ေတြနဲ႔လဲယူ
အၿမင့္မားဆံုး အလံတစ္ခုကိုလႊင့္ထူဖို႔လည္း
ၾကိဳးစားခဲ့ဖူးပါတယ္….
.............
ဆက္ၾကိဳးစား ရင္း..
ေရးခ်င္တဲ့ ကဗ်ာ ကို ဆက္ေရးႏိုင္ေအာင္..ဆုေတာင္းေပးလိုက္ပါတယ္..
ခင္မင္လ်က္..
အကုိေဆာင္းယြန္း .. ကဗ်ာေလးခံစားသြားပါတယ္။
အကုိေရ..ကဗ်ာေလးေတာ္ေတာ္ေကာင္းတယ္...
တပုဒ္လံုးကုိၾကိဳက္တယ္.....အကုိေရးတဲ႕ကဗ်ာတိုင္းကုိ
အခ်ိန္မွီမဖတ္ႏိုင္လို႕...အမရာေတာ႕ကုိယ္႕ကုိကုိယ္ရင္နာတယ္.....
အစ္ကို...
ကိုယ္ဖတ္ခ်င္တဲ့ ကဗ်ာအတြက္..
ကိုယ့္အႏုပညာေတြက ဘယ္ေတာ့မွ "အ" ေနမွမဟုတ္ပါဘူးအစ္ကို...
ရင္ထဲမွာ က်ီေပါင္းတက္ေလာက္ေအာင္
ထုထေနတဲ့ ေ၀ဒနာအဆိုင္အခဲေတြက..
အစ္ကို႔ ကို..ေမွာ္၀င္ေနတဲ့ ကဗ်ာမ်ိဳးေတြ ဖန္တီးေစလိမ့္မွာ...
အိမ္မက္ထဲက ကဗ်ာလဲေကာင္းတာပါပဲ..
ဒါေၾကာင့္…ငါ
ငါေရးတဲ့ ကဗ်ာကို
ငါကိုယ္တိုင္ ၿပန္ဖတ္ၾကည့္ဖို႔
ငါကိုယ္တိုင္ ၿပန္ဖတ္ၾကည့္ခ်င္လို႔
ဒီေန႔..ဒီကဗ်ာကို ေရးတယ္….
ဖတ္ၾကည့္လိုက္ အစ္ကို...
ကဗ်ာထဲမွာ..အစ္ကို အသံဟာ...
ပဲ့တင္ ရိုက္ တုန္ ခါ ေန ပါ တယ္..။
အင္းးးးးးးးးးး ကဗ်ာက မျပီးေသးေပလို႔....
ျပီးမ်ားျပီးသြားရင္ ဖတ္ရင္းနဲ႔ပစ္လဲသြားႏိုင္တယ္...
ေကာင္းတယ္ဆိုတာထက္ ပိုျပီးေလးနက္တဲ႔စကားလံုးရွိရင္ အဲဒီ႔စကားလံုးသံုးျပီးေျပာခ်င္ပါေသးတယ္။ ေလာေလာဆယ္ စကားလံုးရွာမရလို႔ ေကာင္းတယ္လို႔ဘဲ ေျပာလိုက္တယ္ အကို။
စိတ္၏ေစရာနာခံေလေသာ
မိုးျမင္႔တိမ္
လက္ရာ ေျပာင္ေျမာက္တဲ့ ကဗ်ာေကာင္း တစ္ပုဒ္ပါ။
ဘယ္သူ ဘယ္ဝါေၾကာင့္
ဘာေၾကာင့္ ညာေၾကာင့္ဆိုတဲ့
ဆင္ေၿခေတြနဲ႔
ကိုယ့္ကိုယ္ကို လွည့္စားေနရတာဟာ
သိပ္ၿပီး ပင္ပမ္းစရာေကာင္းတဲ့
အေပါစား ေလ့က်င့္ခန္း တစ္ခုပါပဲ…
း) အၾကိဳက္ဆံုးပဲ ။ ကိုေဆာင္းေၾကာင့္ ဒီကဗ်ာ ေမြးလာတာ ။
Post a Comment