Tuesday, April 7, 2009


”လူကိုသီခ်င္းက ၿပန္ဆိိုတဲ့ည”
အကၽြမ္းတဝင္ရွိေနၿပီးသား
ေန႔နဲ႔ညဆိုတဲ့ မ်ဥ္းႏွစ္ေၾကာင္းၾကားမွာ
ဒုကၡမုန္႔လံုးအတြက္ စကၠဴမၿဖဳန္းခ်င္ေတာ့ပါဘူး.

အရုိးစူးေနတဲ့ ရာသီခြင္ေတြမွာ
စိတ္ေတြကို ေကာ္ဖီတခြက္ထဲထည့္ေဖ်ာ္ရင္း
ဗီတာမင္ခ်ဥ္ၿခင္းတပ္ေနတဲ့ လက္ႏွစ္ဖက္နဲ႔
ရက္သတၱတပတ္တာကို ဆြဲလွည့္
ကိုယ့္အရိပ္ကိုယ္ တည့္တည့္ၿဖစ္ေအာင္
အေမွာင္ထဲက စိတ္ငုတ္တုပ္ကို ဆြဲထုတ္
ဖေယာင္းတိုင္ခလုတ္ကို ဖြင့္ထုတ္လိုက္တယ္…

သမုဒၵရာထက္ နယ္နမိတ္က်ယ္တဲ့ စိတ္ကို
တထြာမၿပည့္တဲ့ ဝမ္းစာေရးအတြက္
အပြန္းအပဲ့ အက်ိဳးအၿပတ္မခံရေအာင္
ကဗ်ာေလတံခြန္မွာ ၾကိဳးတပ္
ႏူးညံ့မႈတို႔ ေစရာအရပ္ကို လႊင့္ထုတ္လိုက္တယ္…

ပစၥဳပၸန္ဆိုတဲ့ စာအုပ္တအုပ္ကို
အေကာင္းဆံုးေသာ အနာဂတ္ေတြအတြက္
ဆရာေမာင္သစ္မင္း ေၿပာတဲ့
”နတၳိ”အခန္းထဲမွာပဲ ေရးမွတ္ေနရင္းက
လူပီသမႈ သီခ်င္းတပုဒ္က
လူကိုၿပန္ၿပီး ၿငီးထုတ္လိုက္မိတဲ့ညမွာ
”တေယာက္တည္းလားေမးေတာ့ ငါတေယာက္တည္းပါ”။

13 comments:

ေမ့သမီး said...

အကိုဘာလို႕တေယာက္တည္းျဖစ္ေနတာလည္း။ အားမငယ္ပါနဲ႕။ ညီမတုိ႕လည္း တေယာက္တည္းပဲ။ :P တခါတေလေတာ့ဒုကၡေတြက အေဖာ္ျပဳေပးတယ္လို႕ပဲ ယူဆလိုက္တယ္။

MANORHARY said...

နတၳိအခန္းထဲမွာ
တစ္ေယာက္တည္း....
.............
လူပီသမႈသီခ်င္းနဲ႔..
.........
အသက္ရွဴေတာင္ၾကပ္လာသလိုပဲေနာ္..

Moe Myint Tane said...

တကယ္႔ကို တစ္ေယာက္တည္းပါဘဲအကို...

ဒီခရီးဆံုးထိ ဘယ္လိုအင္အားေတြနဲ႔ ဆက္သြားၾကရပါ႔လဲ ဗ်ာ....


စိတ္၏ေစရာနာခံေလေသာ
မိုးျမင္႔တိမ္

Nyein Chan Aung said...

သမုဒၵရာထက္ နယ္နမိတ္က်ယ္တဲ့ စိတ္ကို
တထြာမၿပည့္တဲ့ ဝမ္းစာေရးအတြက္
အပြန္းအပဲ့ အက်ိဳးအၿပတ္မခံရေအာင္
ကဗ်ာေလတံခြန္မွာ ၾကိဳးတပ္
ႏူးညံ့မႈတို႔ ေစရာအရပ္ကို လႊင့္ထုတ္လိုက္တယ္…

စကားလံုးေတြ အားေကာင္းလိုက္တာဗ်ာ။

ေကာင္းကင္ျပာ said...

အကို ကဗ်ာေလးေတြ ဖတ္ရင္ ရင္ထဲမွာ ခံစားခ်က္ေလးေတြ ရရသြားတယ္အကို၊ တေယာက္ထဲဘဲအကိုေရ။

မသက္ဇင္ said...

ပစၥဳပၸန္ဆိုတဲ့ စာအုပ္တအုပ္ကို
အေကာင္းဆံုးေသာ အနာဂတ္ေတြအတြက္
ဆရာေမာင္သစ္မင္း ေၿပာတဲ့
”နတၳိ”အခန္းထဲမွာပဲ ေရးမွတ္ေနရင္းက
လူပီသမႈ သီခ်င္းတပုဒ္က
လူကိုၿပန္ၿပီး ၿငီးထုတ္လိုက္မိတဲ့ညမွာ
”တေယာက္တည္းလားေမးေတာ့ ငါတေယာက္တည္းပါ”။

ေမြးကတည္းက တေယာက္တည္း--
အခုလည္းတေယာက္တည္း--
အားလံုးပါပဲ--ကဗ်ာဆရာေရ---
အႏုပညာ ကဗ်ာပန္းမ်ား--မ်ားစြာ ဖူးပြင္႔ႏိုင္ပါေစ--

Moe Cho Thinn said...

တေယာက္တည္းေပမဲ႔ အေဖာ္ေတြ ရွိပါတယ္ေလ.. ႏူးညံ႔မွဳတို႔ ေစရာ အရပ္မွာ ရွိေနပါတယ္။

အိျႏၵာ said...

အကၽြမ္းတဝင္ရွိေနၿပီးသား
ေန႔နဲ႔ညဆိုတဲ့ မ်ဥ္းႏွစ္ေၾကာင္းၾကားမွာ
ဒုကၡမုန္႔လံုးအတြက္ စကၠဴမၿဖဳန္းခ်င္ေတာ့ပါဘူး.

ဒုကၡမုန္႔လံုးအတြက္ စကၠဴမၿဖဳန္းခ်င္ေတာ့ပါဘူး.
ဒုကၡမုန္႔လံုးအတြက္ စကၠဴမၿဖဳန္းခ်င္ေတာ့ပါဘူး.

ေကာင္းလိုက္တဲ့စကားအကို

အိုင္လြယ္ပန္ said...

သိပ္ေကာင္းတဲ႔စာသားေတြပဲအစ္ကိုေရ ....

စိုင္းေလာင္မိန္းသက္ said...

ကဗ်ာေလးလန္းတယ္ဗ်ာ
ခင္မင္မွဳျဖင္႔
စိုင္းေလာင္မိန္းသက္

ကိုရင္ေနာ္ခင္ေလးငယ္ said...

ဒုကၡမုန္႔လံုးအတြက္ စကၠဴမၿဖဳန္းခ်င္ေတာ့ပါဘူး. တဲ႔..

ဒို႔အစ္ကိုေရ..
ေရာက္တာ ေနာက္က်သြားတယ္..
ကဗ်ာေလး ေကာင္းတယ္ဆိုတာ အေထြအထူး ေျပာမေနေတာ႔ဘူး.. ဘာေရးေရးေကာင္းေနတာပဲေလ..

တစ္ေယာက္တည္းလားဆိုေတာ႔ အင္းးး တစ္ေယာက္တည္းပဲ ေကာင္းပါတယ္..

mgngal said...

အရုိးစူးေနတဲ့ ရာသီခြင္ေတြမွာ
စိတ္ေတြကို ေကာ္ဖီတခြက္ထဲထည့္ေဖ်ာ္ရင္း
ဗီတာမင္ခ်ဥ္ၿခင္းတပ္ေနတဲ့ လက္ႏွစ္ဖက္နဲ႔
ရက္သတၱတပတ္တာကို ဆြဲလွည့္
ကိုယ့္အရိပ္ကိုယ္ တည့္တည့္ၿဖစ္ေအာင္
အေမွာင္ထဲက စိတ္ငုတ္တုပ္ကို ဆြဲထုတ္
ဖေယာင္းတိုင္ခလုတ္ကို ဖြင့္ထုတ္လိုက္တယ္…

အရမ္းၾကိဳက္တယ္ဗ်ာ အဲဒီ အပိုဒ္ေလး ။ း)

ၿဖိဳးငယ္ said...

အင္း .. ေရးတက္လိုက္ပါ့အကိုရယ္ ..
ေကာင္းတယ္ဗ်ာ .. အေရးအသားေလးေတြ ထိမိတယ္ .. အကုန္လံုးပဲ ..