Friday, April 24, 2009

”မ်က္ရည္စက္လက္နဲ႔ကဗ်ာ”

အခ်ိန္တန္ရင္ေတာ့
အားလံုး အိမ္ၿပန္ၾကရမယ္ဆိုတာ
ၿငင္းခ်က္ထုတ္မရႏူိင္တဲ့ ဓမၼတာသေဘာ
ဒီလိုပဲ ေစာေၾကာမိခဲ့ပါတယ္ေလ….

သစ္ရြက္ ပန္းပြင့္ေတြေတာင္မွ
ဖူးငံုပြင့္ေဝၿပီးၾကရင္ ေၾကြၾကစၿမဲ
မိုးစက္ေတြေတာင္မွ
ၿဖစ္တည္ၿပီးရင္ စီးဆင္းေပ်ာက္ကြယ္ၾကၿမဲ
ဒီလို မၿမဲၿခင္းတရားေတြအေၾကာင္း
ဆင္ၿခင္တံုေခါင္းနဲ႔ သံုးသပ္ေနခဲ့မိတာေတာင္မွ
ေဟာဒီရင္ဘတ္ေပၚမွာ ရလာတဲ့အနာ
ဒီတခါ…ေၿဖစရာေဆးမရွိေသးဘူး….

သမားအေယာင္ေဆာင္ၿပီး
ၿမွားတေထာင္ကို ၿမိဳခ်ထားတဲ့ကံၾကမၼာက
မ်က္ႏွာလႊဲၿပီး ခဲနဲ႔ပစ္ခဲ့ေလေတာ့
၅၂၈နဲ႔ ဖြဲ႔တည္ထားခဲ့တဲ့ ႏွလံုးသားေပၚမွာ
နာနာက်င္က်င္ ဆူးႏွစ္ေခ်ာင္းကစူးနစ္
အရာရာ အိပ္မက္ၿဖစ္ခဲ့ရင္လည္း အေကာင္းသား….

၇ႏွစ္ၾကာၿပီးမွ ညီမေလးကအေၾကာင္းၾကားခဲ့လို႔
သိခြင့္ရလိုက္တဲ့ ညီေလးရဲ့ နာေရးသတင္းနဲ႔
ဒီသၾကၤန္တြင္းမွာ ဆံုးပါးသြားတဲ့
ေနာက္ညီေလးတေယာက္ရဲ့ နာေရးသတင္း
ဘယ္လိုမာန္နဲ႔ တင္းၿပီးခံခံ
ထိခ်က္ေတြက ႏွလံုးသားတည့္တည့္ကိုမွန္ေလေတာ့
အခုေရးေနတဲ့ ေဟာ့ဒီကဗ်ာေပၚမွာ….
က်ေနာ့္မ်က္ရည္စက္ေတြပါတယ္….

ဒီလိုေန႔ရက္ေတြမွာ
အေဖနဲ႔အေမ့ ႏွလံုးသား
ဘယ္ေလာက္ နာဖ်ားေနၾကမလဲ
က်ေနာ္မစဥ္းစားရဲဘူး
ဟုတ္တယ္..က်ေနာ္မစဥ္းစားရဲဘူး…။

က်ေနာ့္ရင္ထဲမွာ နာက်င္စြာနဲ႔ၿမည္ေနတဲ့ အသံေတြကို ကဗ်ာတပုဒ္အၿဖစ္
ဟစ္ထုတ္လိုက္တာပါ။ လြန္ခဲ့တဲ့ ၈ႏွစ္ေက်ာ္ေလာက္က က်ေနာ့္ရဲ့ ေအာက္
တေယာက္ေက်ာ္က ညီတေယာက္ဆံုးသြားခဲ့တာကို အေဖနဲ႔အေမက ဖံုးဖိထား
ခဲ့ၿပီး က်ေနာ့္ကိုမေၿပာခဲ့ၾကလို႔ ေတာ္ေတာ္နဲ႔မသိခဲ့ရပါဘူး။
ညီေလးဆံုးၿပီး ၇ႏွစ္ေက်ာ္ေက်ာ္္ေလာက္ၾကာမွ ညီမေလးက အီးေမးလ္ပို႔ၿပီး
အေၾကာင္းၾကားခဲ့လို႔ က်ေနာ့္ညီဆံုးတဲ့အေၾကာင္းကို သိခြင့္ရခဲ့ပါတယ္။
အခုလည္း ဒီသၾကၤန္တြင္းမွာ က်ေနာ့္ညီအငယ္ဆံုးရဲ့ အထက္ကညီိတေယာက္
ထပ္ၿပီးဆံုးပါးသြားခဲ့ၿပန္တယ္ဆိုတာကို စင္ကာပူမွာရွိေနတဲ့ က်ေနာ့္ညီဝမ္းကြဲက
ဖုန္းဆက္ၿပီး အေၾကာင္းၾကားခဲ့လို႔ မေန႔ညကမွသိခဲ့ရပါတယ္။ ပိုၿပီးဝမ္းနည္းတာက
က်ေနာ့္ညီမွာ က်ေနာ္ကိုယ္တိုင္ တူေလးလားတူမေလးလားမသိရေသးတဲ့ သံုးလ
သားအရြယ္ကေလးေလးတေယာက္ သူ႔အေမနဲ႔အတူ လူ႔ေလာကအလယ္မွာ
မ်က္စိသူငယ္ နားသူငယ္နဲ႔က်န္ခဲ့မယ္ဆိုတာကို ေတြးေနမိလို႔ပါ။

13 comments:

မယ္႔ကိုး said...

"သမားအေယာင္ေဆာင္ၿပီး
ၿမွားတေထာင္ကို ၿမိဳခ်ထားတဲ့ကံၾကမၼာက
မ်က္ႏွာလႊဲၿပီး ခဲနဲ႔ပစ္ခဲ့ေလေတာ့..."

နားလည္လြန္းစြာ မွ်ေဝခံစားမိပါတယ္။

Anonymous said...

ဦးေဆာင္းယြန္း.. တကယ္စိတ္မေကာင္းဘူး.. က်ေနာ္႔မွာလည္း ညီေလးနဲ႔ ညီမေလးရွိေတာ႔ အဲ႔လိုသာ အေ၀းကလူက ေတာ္ေတာ္နဲ႔မသိရဘဲ ရုတ္တရက္သူမ်ားဆီကၾကားလိုက္ရရင္ အဲ႔ဒါငယ္ထိပ္ကိုေျမြဆယ္ေကာင္ေပါက္တာ.. အပ္ဆယ္ေခ်ာင္းနဲ႔ႏွလံုးသားကိုထိုးတာထက္နာမွာ.. ေတြးၾကည္႔တာနဲ႔တင္ ရင္ေမာလွျပီ.. တကယ္စာနာမိပါတယ္ဗ်ာ..

ATN said...

ညီေရ႕ ဘယ္လို ခံစားေနရမလဲဆိုတာ ကိုယ္ခ်င္းစာ နားလည္ပါတယ္... ထပ္တူထပ္မွ် ေၾကကြဲမိပါတယ္... တရားနဲ႕ ေျဖပါလို႕လည္း မေျပာခ်င္ဘူး... ကဗ်ာေတြနဲ႕ ေျဖႏိုင္သေလာက္ ေျဖပါလို႕ပဲ ေျပာခ်င္ေတာ့တယ္...

Anonymous said...

လူေတြက၀င္လာၾကတယ္၊ ၿပီးေတာ႔လည္းျပန္ထြက္သြားၾကရတယ္၊ ဘယ္အ၇ာမွာမၿမဲတဲ႔ သခၤါရတရားေတြဘဲမုိ႔ က်ေနာ္တုိ႔ လည္း တေန႔ ျပန္ထြက္သြားၾကရအုံးမယ္၊ တခုဘဲရွိတယ္ အရင္သြားႏွင္႔သူနဲ႔ က်န္ရစ္သူမွာ က်န္ရစ္သူေတြက ပုိခံစားရစၿမဲ .... ကုိေဆာင္းရဲ႔ နာက်ဥ္ေနတဲ႔ ႏွလုံးသားက မ်က္ရည္ျမစ္တစင္း စီးဆင္းသြားတာကုိ ႏွလုံးသားနဲ႔ ခံစားနားေထာင္ရင္း ထပ္တူေၾကကြဲ၀မ္းနည္းမိပါတယ္။

လင္းဒီပ said...

နားလည္ခံစားမိပါတယ္အစ္ကို..
အကုန္လုံးကို ကိုယ္ လုပ္လို႔မွ မရတာအစ္ကို...
စိတ္သြားတိုင္း ကိုယ္မပါႏိုင္တဲ့ ဘဝေတြမွာ ေသာကကို အတတ္ႏိုင္ဆံုးနည္းေအာင္ ျဖည္ဆည္ ရွင္သန္ႏိုင္ပါေစ အစ္ကို..။

mirror said...

အစ္ကုိ႔ခံစားမႈအတိမ္အနက္ကုိ ကဗ်ာမွာအထင္းသားျမင္ရပါတယ္..။ကုိယ္ခ်င္းစာနားလည္ပါတယ္..။
ကဗ်ာေတြအျဖစ္ဆက္လက္ဟစ္ထုတ္ပစ္လုိက္ပါ အစ္ကုိေရ....လုိ႔ပဲေျပာခဲ့ႏုိင္ပါေတာ့တယ္..။

Nyein Chan Aung said...

စိတ္မေကာင္းပါဘူး ကိုေဆာင္း။ ဘယ္လိုအားေပးရမယ္ဆိုတာကို မသိေအာင္ပါပဲဗ်ာ။ တရားနဲ႔ ေျဖပါဆိုတာကလြဲၿပီး တျခားေျပာစရာကလည္းမရွိေတာ့.. တရားနဲ႔သာ ေျဖပါေတာ့ဗ်ာ..

ကိုရင္ညိန္း said...

စိတ္မေကာင္းဘူး ။ ဒါပဲသိတယ္
မ်က္ရည္ တစ္ခ်ိဳ႕ လာစိုတယ္
အဆင္ေျပပါေစဗ်ာ

ၿဖိဳးငယ္ said...

အကိုေရ .. ကဗ်ာကို ဖတ္ၿပီးေတာ့ေရာ ေအာက္ကစာေတြ ဖတ္ၿပီးေတာ့ေရာ .. တကယ္ကို စိတ္မေကာင္းပါဘူးဗ်ာ .. ခက္တယ္ဗ်ာ .. ဘာဆက္ေျပာရမွန္းေတာင္ မသိေတာ့ပါဘူးဗ်ာ

Anonymous said...

အစ္ကိုရယ္ ....အစ္ကိုအျဖစ္ကလည္းဗ်ာ မုဆိုးမသြားရာ မိုးလိုက္လို႔ရြာတာထပ္ဆိုးေနပါေကာလား း( ၅၂၈ ေတြ ခ်စ္တတ္တဲ့ ညီအဖို႔ေတာ့ အစ္ကိုေနရာ၀င္ခံစားရင္ မ်က္ရည္ ရစ္၀ဲမိတယ္ ။ ဘယ္လို စကားမ်ိဳးနဲ႕ ႏွစ္သိမ့္ရေတာ့မလဲ မစဥ္းစားတတ္ေတာ့ပါဘူး။

စိတ္စမ္းေရ said...

စိတ္မေကာင္းပါဘူးအကုိ...
အကိုနဲ႔ ထပ္တူထပ္မွ်ခံစားသြားပါတယ္....

က+ဗ်ာ+လွည္း said...

စိတ္မေကာင္းဘူးဗ်ာ...
ကဗ်ာက အဲဒီစိတ္ကို ပိုတူးဆြသြားတယ္ဗ်ာ... အဆင္ေျပပါေစ...။

Nyo Htet Nyo said...

အစ္ကိုေရ…က်ေနာ္ေဆးရံုက ဆင္းဆင္းခ်င္း ဒီကဗ်ာကို ဖတ္ရတာပါ။ ထပ္တူထပ္မွ်လို႔ မေျပာသာေပမယ့္ ခံစားဖတ္ရႈသြားပါတယ္ အစ္ကိုေရ….