”မွန္တခ်ပ္အေပၚထားမိတဲ့ သံေယာဇဥ္”
ပေလတိုရဲ့ မွန္ကိုလည္း
ရုိက္မခြဲရဲခဲ့ပါဘူး
ကိုယ့္ဒူးနဲ႔ ကိုယ္ေလွ်ာက္ရင္း
ကိုယ့္ေလသာ ၿပတင္းေပါက္မွာ
လတစင္းေလာက္ သာေစဖို႔တြက္ေတာ့
မ်က္စိႏွစ္ဖက္ထဲမွာ ဒီဂရီတခ်ိဳ႕ကိုသြင္း
ပန္းခင္းထဲ လမ္းဆင္းေလွ်ာက္ခဲ့ဖူးပါတယ္…

သတၱကမၻာမွာ
အဗၼဳတရသေတြကမ်ားသေလာက္
ကိုယ့္ေၿခေထာက္ေတြက
ကိုယ့္မ်က္စိေအာက္က ေပ်ာက္ဆံုးသြားတဲ့အခါ
ဘယ္ထံုးနဲ႔မူရမွန္းမသိႏူိင္ခဲ့့တဲ့ ႏွလံုးသား
ပင္လယ္ရပ္ၿခားတေနရာမွာလည္း အပ်င္းဖ်ားခဲ့ဖူးပါတယ္….

လူတကာပြင့္အံထြက္သမွ် စကား
တခါတေလ နားအေဟာင္းနဲ႔ၾကားၿပီး
တခါတေလမွာေတာ့
ႏွလံုးသားအေကာင္းနဲ႔ ၾကားခဲ့မိပါတယ္….

နားရွိသ၍
ႏွလံုးသားရွိသ၍
တစံုတခုေပါင္းမ်ားစြာကို
ၾကားသိ ခံစားေနႏိူ္္္င္ေသးသလို
ယံုတမ္းစကားေဟာင္းေတြထက္
ကိုယ့္လက္ဖ်ံႏွစ္ေခ်ာင္းကို
သတင္းေကာင္းၿဖစ္ေအာင္ ဖန္ဆင္းႏိူင္ခဲ့ဦးမယ္ဆိုရင္…
အသင္.ေလာက
က်ဳပ္ဘယ္ေကာင္းကင္ဘံုကိုမွွ မေရာက္ခ်င္ေသးဘူး
ကိုယ့္တရားဦးကို ကိုယ္ပိုင္နားနဲ႔ၾကားၿပီး
ကိုယ္ပိုင္ႏွလံုးသားနဲ႔ နာခံလိုက္ခ်င္ေသးတယ္…။