Monday, May 4, 2009


”ေရငတ္ေနတဲ့ ကဗ်ာတပုဒ္”
ဘဝက
ဒီကေန႔ အိမ္ေခါင္မိုးေပၚက်လာတဲ့
ေႏြရဲ့ ေနထက္ပူၿပင္းတယ္
ေသခ်ာတယ္
ဘဝမွာ
ေဆာင္းရာသီေတြ ေၿခာက္ခမ္း
မိုးစက္ေတြလည္း မလန္းခဲ့တာၾကာၿပီ…

ၿပင္ပ ဥတုသံုးပါးေတာင္
အေၾကာင္းတရား မညီညြတ္ၾကတာ
ၾကာခဲ့ၿပီ မဟုတ္လား
ဘဝမွာ အပူပင္ေတြခ်ည့္ေပါက္ေနခဲ့တာ
ဘာဆန္းတာမွတ္လို႔…

ကာရန္ေပ်ာက္ေနတဲ့
ဘဝရဲ့ ကဗ်ာတပုဒ္
ႏွလံုးသားမပါတဲ့
ဦးေႏွာက္နဲ႔ ေရာင္းထုတ္ခဲ့ရတဲ့အေၾကာင္း
ဘယ္သူကိုမွ မသိေစခ်င္ခဲ့ပါဘူး
နင္မသိရင္လည္း ေက်နပ္တယ္
နင္မရွိရင္လည္း ေနတတ္တယ္…

ရင္ဘတ္ထဲေပါက္ေလ့ရွိတဲ့
ေၿခာက္ေသြ႔ ကႏၱာရေတြအေၾကာင္း
နဖူးနဲ႔ လက္ဖမိုးေပါင္းရင္း
စဥ္းစားခန္းဝင္တဲ့ ညေတြဆိုရင္
ကိုယ့္ကိုကိုယ္ၿမင္ေနမိတဲ့ အၿပစ္ေတြက
ေလွ်ာ္ဖြပ္မရတဲ့ ေနာင္တေတြသာၿဖစ္ခဲ့ၿပီး
အေမေၿပာခဲ့တဲ့ဒုကၡကို လွလွၾကီး ၿမည္းစမ္းေနရေပါ့…

ဒီမွာ…
ေရငတ္ေနတဲ့ ငါ့ကဗ်ာတပုဒ္
ဘယ္သူ ေခၽြးသုတ္ေပးမလဲ!....။

5 comments:

minn thuka said...

ဒီမွာလဲ ကဗ်ာေတြအမ်ားႀကီးပါလား
ေရးတတ္လိုက္က်တာ
ေတာ္တယ္ဗ်ိဳ႕။

kaungkinpyar said...

နင္မသိရင္လည္း ေက်နပ္တယ္
နင္မရွိရင္လည္း ေနတတ္တယ္…

အဲလိုေတြ ေနတတ္ေနေပမဲ့
အေမေၿပာခဲ့တဲ့ဒုကၡကို လွလွၾကီး ၿမည္းစမ္းေနရေပါ့…
မွန္လိုက္တာ အကိုေရ

Nyein Chan Aung said...

ကာရန္ေပ်ာက္ေနတဲ့
ဘဝရဲ့ ကဗ်ာတပုဒ္
ႏွလံုးသားမပါတဲ့
ဦးေႏွာက္နဲ႔ ေရာင္းထုတ္ခဲ့ရတဲ့အေၾကာင္း
ဘယ္သူကိုမွ မသိေစခ်င္ခဲ့ပါဘူး
နင္မသိရင္လည္း ေက်နပ္တယ္
နင္မရွိရင္လည္း ေနတတ္တယ္…

နင္မသိရင္လည္း ေက်နပ္တယ္
နင္မရွိရင္လည္း ေနတတ္တယ္

တစ္ခုခု သေဘာေပါက္လိုက္မိသလိုပါဘဲ။ စာနာနားလည္စြာ ဖတ္သြားပါတယ္ ကိုေဆာင္း။

ေမာင္မ်ိဳး said...

ေႏြေရာက္ေပမယ့္..... ေဆာင္းဆိုတဲ့ ေအးျမျခင္း လ ဆိုတဲ့ တိမ္မူးစရာေကာင္းတဲ့ အသံုးႏႈန္းေတြၾကားမွာ ကဗ်ာေတြကေတာ့ ေအးျမတာ အမွန္ပါ ။ အစ္ကိုေရ့ တစ္ေန႕ေတာ့ ဘ၀ကလည္း ဒီဘေလာ့က ကေလာင္နာမည္ေလးလို ေအးခ်မ္းလာမွာပါဗ်ာ ။

ေမ့သမီး said...

ေရငတ္ေနရင္ ေရအရင္တိုက္မယ္ေလ။ ေခၽြးကေရေသာက္ၿပီးမွ ထြက္ေပါ့။ (အခုတေလာ စိတ္ညစ္ေနတာေနာ္။ အကုိကလည္း ညစ္ေနတာလား)