Monday, June 8, 2009

”ကမၻာမေၾကဘူး”

စိတ္တခုနဲ႔ၾကိဳးတုပ္ထားတဲ့ ခႏၵာရုပ္ကို
ကြပ္လပ္တခုထဲမွာ အခ်ိဳးက်ေအာင္ထည့္
မွန္တခ်ပ္ကို တည့္တည့္ၾကည့္လိုက္မိေတာ့
ကိုယ့္ကိုစိုက္ၾကည့္ေနတဲ့သူရဲ့ မ်က္ဝန္းေတြထဲမွာ
ဆယ္စုႏွစ္ႏွစ္ခုစာ ဒိုင္ယာရီစာတရြက္
နီေစြးေစြးေသြးစက္လက္နဲ႔ လတ္ဆတ္ေနဆဲ….

စာရြက္ထဲမွာ…
ကိုယ့္ဝိဥာဥ္ခႏၵာေၾကြသည္အထိ
ထာဝရတည္တံံ့ တည္ရိွေနမယ့္စာတေၾကာင္း
ရဲရင့္ၿပတ္သားစြာ စိန္ေခၚရင္းလက္ခေမာင္းခတ္လို႔ေန
”ကမၻာေၾကေသာ္လည္း ဥဒါန္းမေၾက”….။ ။

5 comments:

Anonymous said...

ေကာင္းလိုက္တဲ့ မာန္ပါတဲ့ ကဗ်ာစာသားေတြ အကိုေရးတဲ့ ကဗ်ာေတြ ဖတ္ျပီးမွာ ကြန္ေတာ္ကဗ်ာေတြ လိုအပ္ေနေသးတယ္ဆိုတာ တကယ္သိလိုက္ရတယ္ . . .
ဟုတ္တယ္ ကမၻာေၾကေသာ္လည္း ဥဒါန္းမေၾက နိုင္ဘူး ။ ဆုေတာင္းေတြက ဘယ္ေတာ့မ်ားမွ ျဖစ္လာနိုင္မွာလဲ ဆယ္စုႏွစ္ တစ္ခုေတာင္ ေက်ာ္ခဲ့ျပီးပဲ . . . .

မမသီရိ said...

ဖတ္သြားတယ္ ကိုေဆာင္းယြန္း

အိျႏၵာ said...

အကိုေရ..


ဖတ္သြားတယ္....
ျပီးေတာ့....................
............
........

အိုင္လြယ္ပန္ said...

အစ္ကိုေရ ...
ကဗ်ာေလးက အားၿပည္႔မာန္ၿပည္႔ .....

Moe Cho Thinn said...

”ကမၻာေၾကေသာ္လည္း ဥဒါန္းမေၾက”