”ေနာင္တၿမိဳ႕ရုိးကို စီးခ်င္းထိုးတဲ့ညေန”
ဒီကဗ်ာကိုေရးတဲ့ ညေနမွာ
က်ေနာ္ဟာ
ေနာင္တေတြနဲ႔ စီးခ်င္းထိုးေနခဲ့ပါတယ္ ေမေမ…
စားပြဲေပၚမွာ
ဖြင့္မေဖာက္ရဲတဲ့ စာအိတ္ေတြက
အၿပန္႔ၿပန္႔အက်ဲက်ဲ
ေတာ္ေတာ္သူရဲေဘာနည္းတဲ့ေကာင္
မင္းဟာ…ေသြးေၾကာင္တဲ့ေကာင္္ပဲေၿပာေၿပာ…
အိပ္ယာေဘးမွာ
ဖြင့္နားမေထာင္ရဲတဲ့ ေရဒီယိုတလံုးက
တံုးလံုးပက္လက္လဲ
ေတာ္ေတာ္သူရဲေဘာနည္းတဲ့ေကာင္
မင္းဟာ….ေသြးေၾကာင္တဲ့ေကာင္ပဲေၿပာေၿပာ…
နံရံထက္မွာ
လွန္မၾကည့္ရက္တဲ့ ၿပကၡဒိန္တခ်ပ္က
ဖံုထူထူထပ္ထပ္
ေတာ္ေတာ္ေသြးပ်က္တဲ့ေကာင္
မင္းဟာ..သူရဲေဘာေၾကာင္တဲ့ေကာင္ပဲေၿပာေၿပာ…
ဒိုင္ယာရီေဟာင္းထဲမွာ
ၿပန္မဖတ္ခ်င္တဲ့ စာမ်က္ႏွာေတြက
မင္နီနဲ႔ရဲရဲ
ေတာ္ေတာ္သတၱိနည္းတဲ့ေကာင္
မင္းဟာ…ေသြးပ်က္ေနတဲ့ေကာင္ပဲေၿပာေၿပာ….
ဘေလာ့စာမ်က္ႏွာေပၚမွာ
ေရးမခ်ခ်င္တဲ့ ကဗ်ာတပုဒ္က
အခု.ငုတ္တုတ္ထထိုင္
မင္းသိပ္ေနႏူိင္တာပဲ..
မေၿပာခ်င္လို႔ၾကည့္ေနတာၾကည့္ၿပီ…သိရဲ့လားတဲ့
ဒီလိုဆိုေတာ့လည္း
ကေလးမေမြးရဲတဲ့
ကိုယ္ဝန္ေဆာင္မိခင္မရွိခဲ့ဖူးလို႔
က်ေနာ္က ေဟာဒီေလာကကို
အခုလို ေတးတပုဒ္ဆိုၿပႏူိင္တာေပါ့
တန္ဖိုးမၿဖတ္ႏူိ္င္ခဲ့ေသာ ေက်းဇူးပါေမေမ…
ဘာတခုမွွမရခဲ့တာထက္စာရင္
ဘဝမွာ တစံုတခုထက္ပိုတဲ့
ေရာင္စံုေနာင္တေတြရခဲ့မယ္ဆိုရင္လည္း
ေက်နပ္တယ္ ရဲရဲ
ေနတတ္တယ္ ရဲရဲ
အေသသတ္မယ္တကဲကဲလုပ္ေနတဲ့
အခ်ိန္ေတြသိပ္မနည္းခင္
သုညကို အေပါက္ေဖာက္
မရေသးတဲ့ ေနာင္တေတြအတြက္
လမ္းဆက္ေလွ်ာက္လိုက္တယ္ ေမေမ…။
Tuesday, June 30, 2009
Subscribe to:
Post Comments (Atom)
13 comments:
ေက်နပ္တယ္ ရဲရဲ
ေနတတ္တယ္ ရဲရဲ
အေသသတ္မယ္တကဲကဲလုပ္ေနတဲ့
အခ်ိန္ေတြသိပ္မနည္းခင္
သုညကို အေပါက္ေဖာက္
မရေသးတဲ့ ေနာင္တေတြအတြက္
လမ္းဆက္ေလွ်ာက္လိုက္တယ္
ေမေမ့ ကို တမ္းတတဲ့ကဗ်ာေလးေပမဲ့
လူတိုင္း ခံစားလို႕ ရပါတယ္
ကိုေဆာင္းယြန္းေရ..
ေနာင္တေတြ မရေၾကး..
အင္း...
ရဖူးမွပဲ... ေနာင္တဆိုတာ ဘာလဲ သိၾကရတာေလ...
ေနာင္တရဖူးခဲ့တဲ့ လူတေယာက္
လာမန္႕သြားတယ္ ညီေရ႕...
အစစ အရာရာ အဆင္ေျပပါေစ...
လမ္းဆက္ေလွ်ာက္မွာပဲေလ အစ္ကို ေရာင္စံုေနာင္တေတြရလည္း....
အမွန္တရားအသစ္ေတြရွာရင္း...
လမ္းေတြ ရဲရဲ ဆက္ေလွ်ာက္ရဦးမွာ...
ဖတ္ျပီးေတာ့ ရင္ထဲမွာ တစ္ခုခု က်န္ခဲ့တယ္ အကုိရ။ ဘာလဲေတာ့မသိဘူး။ ဒါေပမယ့္ ဖတ္လုိ႕ေကာင္းတာေတာ့ အမွန္ပဲ။ =)
ေနာင္တဆိုတာမခ်ိဳေပမယ့္
ဘဝမွာေတာ့ မလိုလည္းသယ္သြားေနရတဲ့အရာတစ္ခု
ပါပဲ။
မရေသးတဲ့ ေနာင္တေတြအတြက္
လမ္းဆက္ေလွ်ာက္လိုက္တယ္ တဲ့လား ။ အဲဒီလို ေျပာင္းျပန္အေတြးမ်ိဳး သိပ္ႀကိုက္တယ္။
မေရးေသးတဲ႔ေနာင္တေတြအတြက္
လမ္းဆက္ေလွ်ာက္ရင္း
ေက်နပ္တယ္ရဲရဲ ...
ေကာင္းေသာေန႔ပါအစ္ကိုေရ ...
အဲဒီေနာင္တ ေတြပဲ စီးခ်င္း ထထထိုးေနရတာ ။ဘယ္ေတာ့မွ ေက်လည္မလဲ မသိ ။
ေတြးေတြးျပီး ခံစားသြားတယ္ဗ် ကိုေဆာင္း ။ ေကာင္းေသာေနပါ ။ း)
စကားေျပကို အတည့္ေရးတာေတာင္ တ၀က္ရိပ္မမိသူဆိုေတာ့ ကဗ်ာဆိုေတာ့ ပိုဆိုးတာေပါ့။ ဒါေပယ့္ ဒီကဗ်ာေလးကို ဖတ္ရတာ အေမကို တိုင္တည္ထားလို႔လား မသိဘူး တမ်ိဳးေတာ့ ခံစားရတယ္။ ေနာင္တဆိုတာ အခ်ိန္လြန္မွရတဲ့ အသိတရားဆိုရင္ မွန္းမွန္းသိမွ ရတာျဖစ္လို႔ အမွန္ကို သိရတာကိုက အမွားထဲက ရတဲ့အျမတ္ပဲ မဟုတ္လား။ အမွန္ကို သိသြားသူတေယာက္ဟာ အမွားထပ္ လုပ္စရာ မရွိေတာ့တဲ့အတြက္ မရေသးတဲ့ ေနာက္ထပ္ ေနာင္တဆိုတာ ရွိေသးလို႔လား။
ကဗ်ာေကာင္းေလးဘဲ အကိုေရ...ဖတ္လို.
ေကာင္းတယ္ဗ်ာ
ေနာင္တဆိုတာ...
နာက်င္စရာေတြ ပီပီျပင္ျပင္ရွိမယ္..
သင္ခန္းစာ အသစ္ေတြ ျပဌာန္းထားလိမ့္မယ္...
မုန္းတီးျခင္းတစ္ခ်ိဳ႔နဲ႔ ခါးခါးသက္သက္ႏိုင္ေနမယ္..
ဆံုးရံႈးခဲ့၇မွာလည္း အေသအခ်ာေပါ့..အကိုေရ...
ဒါေပမယ့္ ဘ၀က ပိုျပီးက်စ္လစ္ သြားခဲ့တာ...
ဘ၀ က ကိုျပီးရင့္က်က္သြားခဲ့တာ..
ဘ၀ ကပိုျပီး ခန္႔ျငားသြားခဲ့တာ
စိတ္နဲ႔ ရင္းျပီး၀ယ္ယူလိုက္ရတာ ေလေတြေပါ့ အကိုရယ္..
ဘာတခုမွွမရခဲ့တာထက္စာရင္
ဘဝမွာ တစံုတခုထက္ပိုတဲ့
ေရာင္စံုေနာင္တေတြရခဲ့မယ္ဆိုရင္လည္း
ေက်နပ္တယ္ ရဲရဲ
ေနတတ္တယ္ ရဲရဲ
ေက်နပ္ေနတယ္ ေနတတ္ေနပါတယ္
ၾကိဳက္တယ္ အကိုေရ။ ကဗ်ာကို copy ကူးသြားျပီေနာ္။
Post a Comment