Sunday, April 5, 2009

”ၾကိဳးေတြၿဖတ္ပစ္လိုက္တယ္”
မသိမသာနဲ႔ ရင့္ေရာ္လာလို႔
ၾကည့္ေပ်ာ္ရႈေပ်ာ္ က်န္ေနေသးတဲ့
မ်က္ႏွာရုပ္ကို ဟန္လုပ္ရင္း
သိသိသာသာ ရွင္းလင္းထင္ဟပ္ၿပေနတဲ့
ၾကည့္မွန္တခ်ပ္ရဲ့ အေပၚမွာ
စိတ္တခ်ဳိ႕နဲ႔ေပါင္း..ၿပီးေတာ့
အရည္ေဖ်ာ္ၿပီး ေလာင္းခ်ၾကည့္လိုက္တယ္…

ေခါင္းေပၚမွာ အေနၾကာလာတဲ့
ေကသာတခ်ိဳ႕ကေတာ့
အမႈေတြေပြလြန္းလို႔
အႏူေပၚ အရင့္တက္
တေၿဖးေၿဖးနဲ႔ အၿဖဴဘက္သန္းလာသလို
ပါး နား သားေရေတြဟာလည္း
ကာလတိုက္စားမႈေတြေၾကာင့္
ပဲ့ၿပိဳလာတဲ့ ကမ္းပါးအိုလို
ယိုင္ နဲ႔ လဲၿပိဳ…

ညိဳေနတဲ့ မ်က္ဝန္းေတြေပၚမွာေတာ့
ကြက္လပ္တခုဟာ
အရင္အတိုင္း မႈိင္းပ်ပ်
ကယ္တင္မယ့္သူကို ေမွ်ာ္ေနပံုရတယ္…

တကယ္ဆိုရင္
ကယ္တယ္ရွင္ဆိုတာ
ေမခလာလည္း မဟုတ္သလို
ေဂါတမလည္း မဟုတ္ေလဘူး
ကိုယ့္ဒူးခို္င္မွ
မယိုင္ေအာင္ ေလွ်ာက္ႏူိင္မယ့္
ကိုယ့္ရဲ့ ေၿခေထာက္ေတြအတြက္
ဘာေတြကို ရက္စက္တယ္လို႔ အၿပစ္ဖို႔ေနရဦးမွာလဲ
အဲဒီ ဆြဲၿဖဲခံထားရတဲ့
ကံေကာင္းၿခင္းဆိုတဲ့ စာမ်က္ႏွာမ်ားစြာကို
ေနညိဳတဲ့အထိ ထိုင္ေစာင့္ဖတ္ေနမယ့္အစား
ကိုယ့္ကိုကိုယ္ ကိုယ့္လက္ထဲမွာပဲ
ကိုယ့္ရဲ့ေသြးနဲ႔ စေတးရင္း
အသိမ္အဖ်င္းေတာမွာ အတင္းေၿပာေနၾကတဲ့
သတင္းအေမာေတြထဲက ရုန္းထြက္ရင္း
ကိုယ့္ကိုကိုယ္ ကိုယ့္လက္ထဲ ဝကြပ္အပ္ႏွင္းလိုက္တယ္
….။

10 comments:

အိျႏၵာ said...

ကိုယ့္ကိုကိုယ္ ကိုယ့္လက္ထဲ ဝကြပ္အပ္ႏွင္းလိုက္တယ္…

ကိုယ့္စိတ္ျပဳသမွ်..ကိုယ္ကပဲခံေနၾကရာတာေနာ္....
ကိုယ့္စိတ္သြားတိုင္းၾက ကိုယ့္ကိုယ္ကမပါႏိုင္ျပန္ဘူး...

ကိုယ့္ကိုကိုယ္...
ဆံပင္တစ္ေခ်ာင္းေတာင္...
မျဖဴေအာင္...မတားႏိုင္တဲ့...အေျခအေနပါအကို..

ကဗ်ာကေကာင္းလိုက္တာ...အကိုရာ...

MANORHARY said...

လာဖတ္သြားပါတယ္။
ေနညိဳေအာင္ေတာ့ထိုင္မေစာင့္ခ်င္ပါဘူး
ဒါေပမယ့္လည္း..ေနညိဳသြားခဲ့ရင္....

မမသီရိ said...

အတၱာဟိ အတၱေနာ နာေထာ တဲ့
(စာလုံးေပါင္းကေတာ့မွန္ရဲ႕လားမသိ.. း)
မိမိ ကိုယ္က လြဲျပီး တျခားအားကိုးရာ ဆိုတာ
မေသခ်ာပါဘူး ကိုေဆာင္းယြန္းေရ..
သံေ၀ဂသံ ရိပ္ရိပ္ေလးစြက္ေနတဲ့ ကဗ်ာေလးက
အဓိပါယ္ေတြျပည့္ေနပါတယ္ရွင္

မသက္ဇင္ said...

ေနညိဳတဲ့အထိ ထိုင္ေစာင့္ဖတ္ေနမယ့္အစား
ကိုယ့္ကိုကိုယ္ ကိုယ့္လက္ထဲမွာပဲ
ကိုယ့္ရဲ့ေသြးနဲ႔ စေတးရင္း
အသိမ္အဖ်င္းေတာမွာ အတင္းေၿပာေနၾကတဲ့
သတင္းအေမာေတြထဲက ရုန္းထြက္ရင္း
ကိုယ့္ကိုကိုယ္ ကိုယ့္လက္ထဲ ဝကြပ္အပ္ႏွင္းလိုက္တယ္….။

အတိအက်အမွန္ဆံုးပါပဲ----ကိုေဆာင္းယြန္းလ
အားလံုးကို လႊတ္ခ်ထားလိုက္ပါ---
ကိုယ္ခ်စ္တဲ႔ အႏုပညာထဲမွာ ျမဳပ္ႏွံထားလိုက္ပါ-

Anonymous said...

တကယ္ဆိုရင္
ကယ္တယ္ရွင္ဆိုတာ
ေမခလာလည္း မဟုတ္သလို
ေဂါတမလည္း မဟုတ္ေလဘူး
ကိုယ့္ဒူးခို္င္မွ
မယိုင္ေအာင္ ေလွ်ာက္ႏူိင္မယ္

မိုက္တယ္ အစ္ကိုေရ့ မိမိကိုယ္သာ အားကိုယ္ရာေပါ့ေနာ္ ဒါေပမယ့္ တစ္ခါခါ ခ်ိန႔ဲ ေနေတာ့လည္း ကယ္တင္သူ ရွာမိျပန္ေကာေပါ့ ။ ဆံပင္ေတြျဖဴရင္ေဆးဆိုးလိုက္ဗ် း)

အိုင္လြယ္ပန္ said...

“ကိုယ္႔ကိုအၿမင္႔တင္ေပးမယ္႔သူကလည္းမင္း
ကိုယ္႔ကို္ ဆြဲခ်မယ္႔သူကလည္းလဲမင္း
ကမၻာေပၚမွာ မင္းတစ္ေယာက္တည္း႐ွိတယ္တဲ႔” ....

အဲဒီစာသားေလးသြားသတိရမိတယ္အစ္ကိုေရ .....

♥♥♥♥♥ Jennifer™® ♥♥♥♥♥ said...

ဒီလုိသားမ်ိဴးေလး ေမြးခ်င္လိုက္တာ.

မိုးျမင့္ေအာင္ said...

အတၱဟိေတာ အတၱေနာပါဗ်ာ
ကဗ်ာကိုၾကိဳက္တယ္

Nyein Chan Aung said...

တကယ္ဆိုရင္
ကယ္တယ္ရွင္ဆိုတာ
ေမခလာလည္း မဟုတ္သလို
ေဂါတမလည္း မဟုတ္ေလဘူး
ကိုယ့္ဒူးခို္င္မွ
မယိုင္ေအာင္ ေလွ်ာက္ႏူိင္မယ့္
ကိုယ့္ရဲ့ ေၿခေထာက္ေတြအတြက္
ဘာေတြကို ရက္စက္တယ္လို႔ အၿပစ္ဖို႔ေနရဦးမွာလဲ

အသိမ္အဖ်င္းေတာမွာ အတင္းေၿပာေနၾကတဲ့
သတင္းအေမာေတြထဲက ရုန္းထြက္ရင္း
ကိုယ့္ကိုကိုယ္ ကိုယ့္လက္ထဲ ဝကြပ္အပ္ႏွင္းလိုက္တယ္

ကဗ်ာ ႀကိဳက္တယ္ ကိုေဆာင္း။ စိတ္မွာ လာထင္တဲ့ ခံစားမူေတြကို စကားလံုးေတြအျဖစ္ ေျပာင္ေျမာက္စြာ ခ်ေရးႏိုင္ပါေပတယ္။ အားေပးလွ်က္ပါဗ်ာ။

Moe Myint Tane said...

သိပ္ေကာင္းတယ္အကိုရာ။ ဒီကဗ်ာေလး ေတာ္ေတာ္ၾကိဳက္တယ္။



စိတ္၏ေစရာနာခံေလေသာ
မိုးျမင္႔တိမ္