Monday, November 9, 2009

”ရာႏႈန္းၿပည့္ရြာၿပီး ေကာင္းကင္ၿပည့္ေအာင္သာေစခ်င္တယ္…..”

လြတ္လပ္မႈကို ေကာ္ဖီတခြက္နဲ႔ဒူးႏွံ႔ေသာက္ၿပီး
စီးကရက္တလိပ္နဲ႔ ခါးေထာက္ဖြာႏုိင္တဲ့ဘဝမ်ိဳးမွာ
မလြတ္လပ္သူေတြအတြက္
တမနက္စာေလာက္ ငတ္မြတ္ၾကည့္ခဲ့ၾကဖူးသလား…..

လူဆိုတာ ေမ့ေလ်ာ့တတ္တဲ့သတၱဝါလို႔ဆိုတဲ့
အေကာင္းဆံုးဆင္ေၿခတခုကို
အေဟာင္းဆံုးဆိုင္က ဝယ္လာခဲ့ခ်ိန္မွာ
ငါတို႔အားလံုး ထမင္းဘယ္ႏွစ္နပ္စာေလာက္စားခဲ့ၾကၿပီးၿပီလဲ….

အမွားကို မွန္တယ္ေၿပာလိုက္
အမွန္ကို မွားတယ္ေၿပာလိုက္နဲ႔….
ကိုယ့္မ်က္လံုးကိုယ္ မစၹ်ရိယဓားနဲ႔ထိုးေဖာက္လိုက္ၾက..
သူမ်ားနားရြက္ကို မုသာဝါဒတံေတြးေတြဆြတ္လိုက္ၾကနဲ႔..
ဝါးတားတားအနာဂတ္ကို
ေရးေတးေတးပစၥဳပၸန္မ်က္လံုးေတြနဲ႔
ဘဝမိုးခ်ဳပ္ခ်ိန္အထိ္ ထိုင္ၾကည့္ေနၾကမွာလား…
အိပ္မရတဲ့သံစဥ္အေသေတြကို
တေရးႏုိးတိုင္းထထဆိုတဲ့ သီခ်င္းတပုဒ္လုိ
တေယာအိုထိုးေနၾကမွာလား…

မက္လံုးေတြကို အေမွာင္မွာထုတ္လွန္းၿပီး
တေယာက္နဲ႔တေယာက္ ေခြပတ္ရမ္းေနၾကတဲ့
လမ္းအေသ လမ္းအပ်က္ေတြေပၚမွာ
ေလၾကီးမိုးၾကီးေတြ ရြာခ်ေနၾကဦးမွာလား…

အေမွာင္စြပ္ထားတဲ့
ညမ်က္ႏွာဖံုးကို ဆြဲခြာခၽြတ္ၾကဖို႔
အလင္းကိုယ္ေယာင္ေဖ်ာက္ထားတဲ့
ေန႔မဲၾကီးေတြထဲက ခုန္ထြက္ၾကဖို႔
ကိုယ္ စိတ္ ႏွလံုးသံုးပါး ညီညြတ္ေရးဟာ
အၾကိမ္ၾကိမ္အခါခါၿပန္ရစ္ေနရတဲ့
တမ်ိဳးသားလံုးဆိုင္ရာ ဓာတ္ၿပားေဟာင္းၾကီးတခ်ပ္လိုပါပဲ…

ဖာသိဖာသာကိုယ္ပိုင္ထြက္ေပါက္ရွာမႈေတြအတြက္
မနက္ၿဖန္ရဲ့သမိုင္းက
သင္ခန္းစာတပုဒ္အၿဖစ္ အေရာင္ခပ္မႈိင္းမႈိင္းသုတ္မပစ္ခင္မွာ
ညီညြတ္ေရးကို ကိုယ္တိုင္သင္ၾကားႏုိင္မွ
မွားခဲ့ဖူးသမွ်အဆိပ္အေတာက္ေတြကို ေထြးအန္ခ်ႏုိင္ၾကမယ္….

အေသြးအသားေတာင္းဆိုမႈထက္
တမ်ိဳးသားလံုးေတာင္းဆိုခ်က္က ဒီေရလိုၿမင့္တက္ေနခ်ိန္မွာ
ေသြးကိုေသြးနဲ႔ရင္း ေသြးခ်င္းနီးတတ္ၾကဖို႔အတြက္
ရင္ထဲရွိသမွ်ကို မီးကူးထြန္းညွိလိုက္ၾကရေအာင္….

ေခတ္ေဟာင္းေတးတပုဒ္ကို
တေက်ာ့ၿပီးတေက်ာ့ အထပ္ထပ္ဆိုေနခဲ့ရလို႔
စကားလံုးအခ်ပ္ပိုေတြနဲ႔ ေမာေနရတဲ့
ကာလမြဲ ေခတ္မ်က္မည္းၾကီးထဲမွာ
”ငါ”ဂါထာေတြကို တတ္ႏုိင္သေလာက္ေဖ်ာက္ႏုိင္မွ..
ေခ်ာ္လဲက်ေနတဲ့ညီညြတ္ေရးကို ဆြဲထူကူမႏုိင္ၾကမယ္…

စေတးခဲ့သူေတြအတြက္ တဘဝလံုးစာနဲ႔လဲႏုိင္မွ …
ရွင္သန္က်န္ရစ္သူေတြရဲ့ ေပးဆပ္မႈစာတရြက္ခ်င္းစီေပၚမွာ
စာမ်က္ႏွာခပ္မ်ားမ်ားကို ခရီးေရာက္တဲ့အထိ
ကိုယ့္ဘဝကိုယ္တင္ေရးၾကည့္ခဲ့ၾကႏုိင္မွ
ဇာတ္သိမ္းလွတဲ့ ဇာတ္လမ္းတပုဒ္ကို
မ်ိဳးဆက္သစ္ရုံမွာ အေကာင္းဆံုးပြဲထုတ္ႏုိင္လိမ့္မယ္……။

12 comments:

ဒ႑ာရီ said...

ဘ၀နဲ႔ရင္းၿပီး စေတးခဲ့သူေတြအတြက္ လွပတဲ့ အနာဂတ္နဲ႔ ေအးျမတဲ့ ေရာင္ျခည္ကိုေတာ့ တေန႔မွာ ခံစားရမွာပါ အကို။

ခင္မင္ေလးစားလွ်က္

ကိုခ်စ္ေဖ said...

ကိုေဆာင္းယြန္းလရယ္ ဒီလိုပါပဲဗ်ာ.ညီညြတ္ေရးအိပ္မက္ မက္ရင္း ရန္ထျဖစ္ေနၾကရတုန္းဗ်ာ.
ရန္မျဖစ္ၾကသူေတြျခင္းလည္း ထဲထဲ၀င္၀င္ မညီညြတ္နိုင္ၾကျပန္ဘူး.
လြတ္လပ္မႈကို ေကာ္ဖီတခြက္နဲ႔ ဒူးနွံေသာက္ျပီးစီးကရက္တလိပ္ ခါးေထာက္ဖြာနိုင္တဲ့ ဘ၀မ်ိဴးမွာ မလြတ္လပ္သူေတြအတြက္လည္း တမနက္စာေလာက္ စီးကရက္တဗူးစာေလာက္ေတာင္ က်ေနာ္တို႔ မညီညြတ္ၾကျပန္ဘူးဗ်ာ..ကိုယ့္ကိုကိုယ္လည္းမသတီပါဘူး.

ႏွင္းေဟမာ said...

ကဗ်ာေလးက ေကာင္းလိုက္တာအစ္ကို
“အမွားကို မွန္တယ္ေၿပာလိုက္
အမွန္ကို မွားတယ္ေၿပာလိုက္နဲ႔….
ကိုယ့္မ်က္လံုးကိုယ္ မစၹ်ရိယဓားနဲ႔ထိုးေဖာက္လိုက္ၾက..
သူမ်ားနားရြက္ကို မုသာဝါဒတံေတြးေတြဆြတ္လိုက္ၾကနဲ႔..
ဝါးတားတားအနာဂတ္ကို
ေရးေတးေတးပစၥဳပၸန္မ်က္လံုးေတြနဲ႔
ဘဝမိုးခ်ဳပ္ခ်ိန္အထိ္ ထိုင္ၾကည့္ေနၾကမွာလား…
အိပ္မရတဲ့သံစဥ္အေသေတြကို
တေရးႏုိးတိုင္းထထဆိုတဲ့ သီခ်င္းတပုဒ္လုိ
တေယာအိုထိုးေနၾကမွာလား…” ဆိုတဲ႔ အပိုဒ္ေလးကို အၾကိဳက္ဆံုးပဲ ။
ညီမေလးႏွင္း

Anonymous said...

မစၹ်ရိယ ဆုိတာဘာကုိ ဆုိလုိတာလဲ kc2.?

ဟူတ္တယ္ဗ်ာ။ ကုိယ့္ဖာသာကုိအန္ခ်ေနၾကတာ အဆိပ္လဲပါရဲ့ ေသြးလဲပါရဲ့။ ခရီးေရာက္ခ်င္ရင္ေတာ့ ကဗ်ာဆရာေျပာသလုိပဲ
"မ်ိဳးဆက္သစ္ရုံမွာ အေကာင္းဆံုးပြဲထုတ္ႏုိင္လိမ့္မယ္……။


ေလးစားစြာျဖင့္

ေက်ာ္ႏုိင္

ကုိေအာင္ said...

အကုိ႕ကဗ်ာထဲက ဆုိလုိခ်င္တာေတြ အရမ္းေကာင္းပါ
တယ္ အကို။

အိုင္လြယ္ပန္ said...

ေၿပာခ်င္တာေတြ တင္းက်ပ္လာရင္
ကဗ်ာေတြဟာ
အင္အားၿပည္႔လာတတ္တယ္ အစ္ကို ...။။

ေကာင္းေသာေန႔ပါဗ်ာ ...။။

tin min htet said...

ေျပာခ်င္တာေတြ နီးစပ္ပါတယ္။ ကြ်န္ေတာ္ ေျပာမျပတတ္ဖူး ျဖစ္ေနတာေတြ ဖတ္လိုက္ရလို႔ ေက်းဇူးပါပဲ။

မမသီရိ said...

အင္အားျပည့္ကဗ်ာ တပုဒ္ အတြက္ ေက်းဇူးပါ ကိုေဆာင္ယြန္း

ေက်ာ္သက္ said...

ေအာင္မေလးကဗ်ာၾဆာ
တယ္ေဆာ္သကိုး
ေအာ္တတ္တဲ့သူရွိမွေဆာ္ရက်ဳိးနပ္တယ္ဗ်
လူေတြအေရထူေနတယ္
ညီညြတ္ေရးဆိုတာပီေက၀ါးေနသလိုဘဲေလ
မလိုတဲ့အခ်ိန္မွာေထြးထုတ္ၾကတာဘဲမဟုတ္လား
ဘာဘဲျဖစ္ျဖစ္ေကာင္းပါတယ္
ဒီကဗ်ာကိုေျပာတာ

ေ၀လင္း said...

အစ္ကိုေရ ကၽြန္ေတာ္က ကဗ်ာေတြကို သိပ္မန္႔ေလ့မ႐ွိဘူး။ အထူးသျဖင့္ ကဗ်ာေကာင္းေတြဆို ပိုလို႔ မမန္႔ရဲဘူး..။
ဒီကဗ်ာေလးကိုေတာ့ မရဲတရဲ ၀င္မန္႔ပါတယ္။
ျဖစ္ေနတဲ့အေျခအေနကို စကားလုံးထိထိမိမိနဲ႔ ဖတ္တဲ့သူရဲ႕ ရင္ထဲကို ဆိုလိုခ်က္ကို အရအမိ ထည့္ေပးႏိုင္တယ္။ တစ္ေယာက္ခံစားခ်က္ကို တစ္ေယာက္ဆီစီးကူးဖို႔ဆိုတာ တကယ္ေတာ့မလြယ္ပါဘူး။ ၾကားခံတစ္ခုကေနဆို ပိုခက္ပါေသးတယ္။ ဒီကဗ်ာေလးကေတာ့ ေရာ့ ဒါငါ့ခံစားခ်က္ဆိုၿပီး စကားလုံးေတြနဲ႔ ေရာက္ေအာင္ပို႔ေပးႏိုင္တယ္လို႔ခံစားရတယ္။ ေက်းဇူးပါအစ္ကို။ အစ္ကို႔ကဗ်ာေတြဖတ္တိုင္း တစ္ခုမဟုတ္တစ္ခုေတာ့ က်န္ခဲ့တာခ်ည္းပဲ

ေ၀လင္း said...

အစ္ကိုေရ ကၽြန္ေတာ္က ကဗ်ာေတြကို သိပ္မန္႔ေလ့မ႐ွိဘူး။ အထူးသျဖင့္ ကဗ်ာေကာင္းေတြဆို ပိုလို႔ မမန္႔ရဲဘူး..။
ဒီကဗ်ာေလးကိုေတာ့ မရဲတရဲ ၀င္မန္႔ပါတယ္။
ျဖစ္ေနတဲ့အေျခအေနကို စကားလုံးထိထိမိမိနဲ႔ ဖတ္တဲ့သူရဲ႕ ရင္ထဲကို ဆိုလိုခ်က္ကို အရအမိ ထည့္ေပးႏိုင္တယ္။ တစ္ေယာက္ခံစားခ်က္ကို တစ္ေယာက္ဆီစီးကူးဖို႔ဆိုတာ တကယ္ေတာ့မလြယ္ပါဘူး။ ၾကားခံတစ္ခုကေနဆို ပိုခက္ပါေသးတယ္။ ဒီကဗ်ာေလးကေတာ့ ေရာ့ ဒါငါ့ခံစားခ်က္ဆိုၿပီး စကားလုံးေတြနဲ႔ ေရာက္ေအာင္ပို႔ေပးႏိုင္တယ္လို႔ခံစားရတယ္။ ေက်းဇူးပါအစ္ကို။ အစ္ကို႔ကဗ်ာေတြဖတ္တိုင္း တစ္ခုမဟုတ္တစ္ခုေတာ့ က်န္ခဲ့တာခ်ည္းပဲ

ေ၀လင္း said...

ကလစ္ႏ်စ္ခ်က္ႏိွပ္မိလို႔ ထပ္သြားတယ္။ ခြင့္လြတ္ပါ။ ဖ်က္ပစ္လို႔ရပါတယ္။